Antiiudaizm və ya Anti-yəhudilik (ivr. נגד יהדות) — yəhudilərin dini inanc və ənənələrinə qarşı çıxmaq və onlara nifrət etmək deməkdir. Müasir əksər tədqiqatçıların fikrinə görə, antiiudaizm antisemitizmin bir qoludur.[1]
Tarix boyu antiiudaizmə nümunə ola biləcək çox sayda hadisələr baş vermişdir. Məsələn, Roma imperatoru olan Adrian imperiya sərhədləri daxilində sünnəti qadağan etmişdir. Səlahəddin Əyyubi Üçüncü Səlib yürüşü zamanı Yerusəlimdə Tövrat və Zəbur nüsxələrinin təmtəraqlı mərasimlə yandırılmasını əmr etmişdir. 1453-cü ildə II Mehmed İstanbulu fəth etdikdən sonra şəxsi siyasi məqsədləri və eyni zamanda da Şərqi Ortodoks Kilsəsinin etimadını qazanmaq üçün katolik və yəhudilərə müəyyən məhdudiyyətlər qoymuşdur.